ЗӘҢГӘР ТОМАН АРТЫНДА (На кисельном берегу)

Юл буенда ук түгел, бераз читтәрәк, зур гына елганың аргы ягында, зәңгәр томан
артында, “Аръяк” исемле авыл урнашкан. Авылда егермеләп кенә йорт бар.
Кешеләре бик аз. Табигать искиткеч матур. Шәһәр кешеләре “Их, авылда яшәсәң
иде, тыныч, рәхәт...” дип авыр сулаганда шушы авылны искә алалар кебек. Менә
шушы “Аръяк”та үзләренең мәшәкатьләре, шатлык һәм борчулары белән авыл
кешеләре көн күреп ята. Көннәрдән беркөнне авылда “көтелмәгән кунак” пәйда
була.
Не на проезжей части, а на той стороне реки расположена деревня Заречное. Тут,
вроде, все как положено: и школа есть, и СДК, ферма, домов пару десяток, а людей
мало. А место-то хорошее. Все городские когда устало вздыхают и говорят: «Сейчас
бы в деревню. Природа, тишина…», они это о Заречном говорят, именно её и
представляют. Жизнь в деревни идет своим чередом. Однажды нежданно- негаданно
в деревни объявляется « незванный гость»